Sarılmaktan korkuyoruz. İletişim kurmaktan korkuyoruz. Konuşarak diyoruz, diplomasi ile diyoruz. Güya iletişim kurabilen tek canlı, en akıllı kimine göre en şerefli varlığız da, iletişim kuramıyoruz. Sarılmak, iletişimin en gerçeği, en doğrusu.
Hani bazıları telepatik iletişim için gayret ediyor, konuşmadan anlaşabilmek için. Hatta insanın zihnini okuyabilmek için. Telepatik güç, 3.göz, altıncı duyu. Çok uğraşmayın o güç unuttuğunuz sarılmak, kucaklaşmak.
Geri de bırakın artık, korkularınıza, yalanlarınıza sarılmayı. İnsana sarılın. Cennette yaşamak istiyorsun ya, Cenneti sen inşa edeceksin, insana sarılarak. İnançların Tanrıları bile haykırmaz mı inanan kullarına “Allah’ın ipine sımsıkı sarılın” diye. İbrahim’in hikayesine bakın, ateşe atıldığında ateşe sarılıp, dost olmuştu. Ateş dostunu yakmak yerine su olmuştu. Ateşin kaynağı odunlara sarılmıştı, onlar o dost için balık olmuştu. Düşünün Nemrut ile İbrahim bir kucaklaşabilseydi dünya nasıl olurdu? Ya da Musa Firavunla, İsa Yahudilerle veya Muhammet Mekkelilerle sarılma imkanı bulabilseydi dünya nasıl olurdu?
Olmadı inançlarda İnsanlığın başlangıcına gidelim. Şeytanla İnsan bir kez sarılabilseydi, kucaklaşabilseydi. İnsanlık tarihini nasıl okurduk?
Mevlana’nın Şems’e sarıldığı gibi, müritleri de sarılabilseydi. Şems katledilebilir miydi? Mekkeliler Muhammed’le sarılmayı reddetmişti ya, bilselerdi kulakları sağır olmasaydı da Hira dağında ilk sözleri duyduktan sonra evinde örtüsüne sarılan, bürünen o peygamberine “Ey örtüsüne bürünen, sarılan, kalk” nidasını duyardı. Muhammed’e korkularına sarılma, kalk da Allah’ın ipine sarıl, sen dostuna sarılmak istemiyor muydun? İşte sana dostuna sarılma fırsatı. Hira dağı sarıp, kucaklamadı mı Muhammedi? Yesribliler kucaklayıp Medine olmadı mı? Medeniyet kenti. Demek ki insan sarıldıkça medeni, sarıldıkça kentli olur.
İnsan insana ne namahremdir. Ne de bi’merhem. İnsan insanla var olur, yaşar. Kucaklaştıkça yaşar, yumruklaştıkça ölür. Mesafeleri kaldırdığında medeni olur, yani insan olur. Mesafe koydukça vahşi bir hayvan.
Unuttuk sarılmayı. İnsanı önce ikiye böldük. Kadın dedik doğduğumuza, diğerine erkek. Yetmedi, renklere böldük, dillere böldük, dinlere böldük. Böldük de böldük. Bir bütünü lime lime ettik.
Sarılın Ey insanlık! Her uydurduğunuz etiketi bir kenara bırakıp sarılın birbirinize. Göreceksiniz, tek ortak dil, din, ırk, cinsiyet “insan”. Sarıldıkça huzuru ve barışı bulacağız. Binlerce yılın hasretiyle sarılın artık.
Sarılın ki, insanla insanın arasına artık hiçbir şey giremesin.
Okurken dinleyelim...https://www.youtube.com/watch?v=3Ioc8IPGmY8
Comments